Wat is dat toch? Mijn man doet in alles met de zwangerschap mee. Hij wilde ook graag kinderen, bouwt gedreven aan ons nestje en zorgt voor mij als ik moe ben. Kortom hij is erg betrokken. Toch bij een partnerles gedraagt hij zich als een typische man; opeens wist hij niet dat de partnerles zo vroeg was, daarna wist hij niet dat hij niet in zijn spijkerbroek mee kon en daarna kwamen er nog een paar cliché opmerkingen over zwangere vrouwen en yoga.
Achteraf gezien, vind ik niet dat de partnerles zoveel voorstelt. Nadat iedereen wat schuchter de zaal binnen kwam en handjes had geschud, deden we wat oefeningen. Wellicht niet het beste idee met al die mannen erbij. Daarna toonde de juf wat masseer-oefeningen (op zich lekker) en wat ademhalingstechnieken tijdens de 3 stadia van de bevalling. Toen ik de les uitliep, had ik niet het gevoel dat wij nu helemaal voorbereid zijn op de bevalling.
Mijn man vond de partnerles minder erg dan verwacht.Wat hij precies ervan verwacht had, was niet duidelijk, maar het was in ieder geval meegevallen. Ik twijfel of ik bij een tweede zwangerschap nog een keer naar zo'n partnerles zou gaan. Het kan geen kwaad uiteraard, maar echt nuttig was het ook niet. En als hij er zo tegenop ziet, kan ik die les zo maar laten schieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten