Het gekke is, ik heb me nog nooit zo goed gevoeld als tijdens mijn zwangerschap. Vaak hoor en lees ik over zwangerschapskwalen. Pijnlijke rug, bekkeninstabiliteit, hoge bloeddruk en ook de nog serieuzere klachten zoals zwangerschapsvergiftiging. Ergens heb ik daarom altijd rekening gehouden dat zwanger zijn, moeite kost. Nu ik bijna bij het einde ben, kan ik voor mezelf concluderen dat ik me juist beter voel dan normaal.
Mijn moeder schijnt dat ook te hebben gehad. Ze werd altijd de 'lachende zwangere' genoemd. Ook ik hoor vaak in mijn omgeving dat ik zoveel meer lach. Fijn om te horen (hoewel, was ik zo chagerijnig voorheen, dan).
Wat minder is, is dat (voornamelijk mijn mannelijke) collegas er van uit gaan dat ik niets meer zou kunnen. Voorbeeld? Nou, ik stond bij de lift en kreeg uit het niets de opmerking dat zwanger zijn vast heel zwaar is en bij het lopen naar de teammeeting gingen ze ervanuit dat ik niet met de trap zou kunnen. Dat ik uberhaubt nog liep! Een andere collega schetste het beeld dat ik thuis mijn man alles liet doen en ik op de bank zat orders te geven. Echt, waar halen ze deze ouderwetse opvattingen toch vandaan. Er is voor hen een hele duidelijke link tussen zwanger zijn en niets meer kunnen.
Ondertussen geniet ik van een heerlijke zwangerschap en over een weekje begint mijn verlof. Ben ik ook gelijk verlost van die rare opmerkingen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten