Op het begin van de avond starten we op gelijk niveau. Leuke gesprekken en lekker bijpraten. Na een uurtje merk ik opeens dat iedereen vrolijk uit zijn/haar ogen kijkt en lachend elkaar mooie verhalen vertelt. Na een paar uurtjes lopen de meeste mensen lallend rond. Ik was me niet bewust wat voor onzin je gaat verkondigen als je wat alcohol op hebt. Normaal gesproken heb ik dat ook niet door, want dan vind ik de wartaal heel logisch. Ik kan er wel mee lachen. Wat ik minder grappig vond was dat ik de bob was (uiteraard) en dat de beschonken eigenaar van de auto de sleutel was kwijtgeraakt. Daar stonden we dan, in een andere stad, voor het cafe waar nog druk werd doorgefeest, te zoeken naar de autosleutel. We hebben overal gekeken en zelfs in het putje getuurd waarboven de auto geparkeerd stond. Mijn medepasagiers vonden het een mooie grap, alleen ik was daar te nuchter voor...Uitendelijk hebben we de sleutel gevonden en zijn we allemaal veilig thuisgekomen.
Ik zei afgelopen vrijdag nog op een feestje; ik heb geen zin in een wijntje, ik heb zin in dronken zijn. Ik mis de alcohol niet, maar het meedoen en lallen. Zelfs het brak zijn, mis ik een beetje. Ligt mijn man zondagochtend bij te komen, sta ik al fris en fruitig naast bed om de dag te beginnen. Vroeger konden we zo lekker samen brak zijn. Ach, nog maar 8 maanden en dan kan ik weer :).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten