Extra hartklopje

Dinsdag lag ik op de verloskundige-tafel. Samen gingen we naar het hartslagje luisteren. Ik ben iedere keer toch een beetje blij als ik het hartje hoor. Met een glimlach zei de verloskundige, oh dit kan een hartafwijking zijn. Pardon! Ze hoorde een extra hartslagje om de 10 slagen. Ik vroeg om meer verduidelijking, want 1 zin en het woord 'hartafwijking' vond ik wat summier. Ze zei dat het waarschijnlijk niets is, maar dat ik in ieder geval op controle moest bij het ziekenhuis.

De afspraak bij het ziekenhuis was voor de volgende dag gemaakt. Meer zenuwachtiger dan ik wilde zijn, zat ik in de wachtkamer. Na 3 kwartier wachten en 3 doktoren, was de conclusie dat er sporadisch een klein extra hartkloping hoorbaar is. Voor de rest geen afwijkingen zichtbaar. Het schijnt vaak voor te komen in de ontwikkeling van een hartje en 9 van de 10 keer is het niets. Nu ben ik best weer gerustgesteld.

Om zekere voor het onzekere te nemen, sta ik voorlopig onder extra controle. Waarschijnlijk extra echos en weekelijkse bezoekjes bij de verloskundige. Leuk is anders, maar wel beter zo.

Zwanger in NY.

Zelfs na een goede nacht, kloppen mijn voeten nog. New York is een loop-stad. Het is hier geweldig, alleen wil ik nog zoveel meer. Ik ga op tijd naar bed en pak een middagdutje. Ik trek het aardig, we zijn op pad van 9 tot 4 en dan s avonds ook nog een paar uurtjes. Alleen er is zoveel te zien / beleven en ik wil er allemaal bij zijn.

Consideratie voor zwangeren hebben NY-ers bijna niet. Ze staan niet voor je op in de metro, botsen net zo hard tegen jou op, op straat en sturen je rustig naar de langste wachtrij. Dat valt een beetje tegen.

Ik vind het fijn dat ik nog zo kan meedraaien, veel vrouwen van 6,5 maand zouden het niet kunnen. Toch ben ik een beetje gefrustreerd dat het zoveel minder is dan normaal. Hoort erbij, denk ik dan!

Vrijdag Favorieten

Dit was de laatste werkweek voor mijn vakantie naar New York! Ik verheug me op alle bezienswaardigheden, advonturen en lekker even geen werk. Als voorpret hebben mijn favorieten deze week een Big Apple tintje.
Fijn weekend!

Favoriete (gezonde) snack.

Favoriet New York gevoel.

Favoriet New York fashion moment.

Favoriete dagdroom in New York.

Favoriete I Love New (New) York shirt (zwangerschap-versie bestaat).

Liniaal in mijn buik.

Bij een etentje met vriendinnen vroeg er eentje aan mij hoe groot de baby nu is. Ze gaf daarbij een indicatie met haar handen aan. Ongeveer een 15cm. Ik spiekte op mijn App en daar stond 30cm. Ah, zei mijn vriendin, zo groot als een schoolliniaal dus. Ik visualiseerde gelijk een liniaal in mijn buik :)

30cm is best groot als je erover nadenkt. Sommige knikken kan ik inderdaad best lastig maken nu (tomtom ophangen in de auto of teennagels vijlen), maar over het algemeen merk ik niet dat er een extra 30cm in mijn lijf zit. Hoewel ik natuurlijk wel een uitstekende buik heb.

In het programma I didn't know I was pregnant, verstouwen vrouwen zelfs voldragen baby's (55cm) zonder zichtbare buik. Dat zijn bijna 2 schoollinialen. Toch wonderlijk waar de baby zich dan verschuilt.

Wacht maar, het wordt nog zwaar

Regelmatig vragen mensen aan mij hoe ik me voel. Een heerlijke vraag. Als niet-zwangere is er een stuk minder belangstelling hoe het met je gaat.
Ik voel me heerlijk, echt kiplekker. Mijn buik is duidelijk te zien, heb geen noemenswaardige kwaaltjes en heb meer zin in socializen dan ooit.

Na mijn antwoord komen de waarschuwingen van de experts. Wacht maar, het wordt nog zwaar. Dadelijk kom je moeilijk je bed uit, ben je de hele dag verschrikkelijk moe, zit je buik in de weg, enz, enz.

Het vooruitzicht is dus niet al te rooskleurig. Voorlopig geniet ik van alle dingen die ik nog kan en zin in heb. Zo gaan we volgende week naar New York. Daar heb ik enorm veel zin in.

Over een paar weken begint mijn 3de trimester, dan zal ik laten weten of de experts gelijk hebben gekregen :).

8kilo zwaarder

Ik ben al 8 kilo aangekomen. De weegschaal bij de verloskundige gaf zelfs een vermeerdering van 10 kilo aan. Ik kan er niet aan wennen. Ik kijk neer op de cijfers van de weegschaal en ik herken mezelf totaal niet. Nog nooit ben ik zo zwaar geweest.

Meestal weeg ik rond de 60 kilo. Dat is al jaren zo. Om nu 10 kilo meer op de teller zien staan, is even slikken. Gemiddeld komt een vrouw 12 kilo aan tijdens een zwangerschap. Als ik op de helft al zo veel ben aangekomen, vrees ik dat ik boven het gemiddelde uit ga komen.

Een collega vertelde dat ze lichter na de bevalling was dan ervoor. Dat ga ik niet halen. Het kan ook anders, een vriendin die net bevallen is, had de 100 kilo aangetikt.

Gewichtstoename hoort erbij en ik ga zeker ook niet lijnen. Wel let ik op wat ik eet, niet teveel snoep en snacks. Maar leuk is anders...

Vrijdag Favorieten

En toen was het al weer mei! Ik kan niet wachten tot het warmer wordt en het zonnetje zich laat zien. Vandaag heb ik weer 5 favorieten om het weekend mee te starten.
enjoy!

Favoriet zwembak-moment.

 Favoriet zwangere naakt-foto.

Favoriete badkamer.

Favoriete gezonde snack.

Favoriet ongezonde snack.

Broodnuchter

Een van de bijkomstigheden van zwanger zijn, is dat ik nu regelmatig broodnuchter op een feestje sta. Ik ben nooit een zuipschuit geweest, maar deed meestal wel een wijntje of biertje mee. Nu ik het op spa rood houd, beleef ik de feestjes opeens anders.

Op het begin van de avond starten we op gelijk niveau. Leuke gesprekken en lekker bijpraten. Na een uurtje merk ik opeens dat iedereen vrolijk uit zijn/haar ogen kijkt en lachend elkaar mooie verhalen vertelt. Na een paar uurtjes lopen de meeste mensen lallend rond. Ik was me niet bewust wat voor onzin je gaat verkondigen als je wat alcohol op hebt. Normaal gesproken heb ik dat ook niet door, want dan vind ik de wartaal heel logisch. Ik kan er wel mee lachen. Wat ik minder grappig vond was dat ik de bob was (uiteraard) en dat de beschonken eigenaar van de auto de sleutel was kwijtgeraakt. Daar stonden we dan, in een andere stad, voor het cafe waar nog druk werd doorgefeest, te zoeken naar de autosleutel. We hebben overal gekeken en zelfs in het putje getuurd waarboven de auto geparkeerd stond. Mijn medepasagiers vonden het een mooie grap, alleen ik was daar te nuchter voor...Uitendelijk hebben we de sleutel gevonden en zijn we allemaal veilig thuisgekomen.

Ik zei afgelopen vrijdag nog op een feestje; ik heb geen zin in een wijntje, ik heb zin in dronken zijn. Ik mis de alcohol niet, maar het meedoen en lallen. Zelfs het brak zijn, mis ik een beetje. Ligt mijn man zondagochtend bij te komen, sta ik al fris en fruitig naast bed om de dag te beginnen. Vroeger konden we zo lekker samen brak zijn. Ach, nog maar 8 maanden en dan kan ik weer :).