Bij de eerste verloskundige afspraak kregen we een formulier mee voor een combinatie test. Wij vallen niet in de risicogroep, dus hadden we de keuze. Na me verdiept te hebben wat de test uitwijst, hebben we toch besloten om deze te doen.
Eigenlijk zegt zo’n combinatietest niet zo heel veel. Het geeft een kansberekening van hormoonwaardes uit je bloed, de dikte van de nekplooi en je leeftijd. Daarbovenop is dat alles gebaseerd op gemiddeldes. Wij hadden een uitslag van 7000:1 voor het syndroom van down. Dat betekent dus dat 1 op de 7000 vrouwen een kindje kreeg met het syndroom van down die (ongeveer) dezelfde bloedwaardes, nekplooi-dikte en leeftijd hadden als ik. Tja, wat zegt dat nou eigenlijk. De doktoren hebben zelf de risicogrens op 200 gezet. Dus als de uitslag lager dan 200:1 is dan vinden ze de kans groot dat het syndroom aanwezig is. Een vriendin van mij had een uitslag gekregen van 5:1. Dat was natuurlijk erg schrikken. Zeker omdat zij met behulp van IVF zwanger is geworden. Zij heeft gekozen om een vruchtwaterpunctie te doen. Daaruit bleek gelukkig dat haar baby in orde was. Ondertussen is ze moeder van een gezonde dochter.
Zo ongeveer iedereen die ik ken heeft de combinatietest gedaan. De meeste vielen niet in de risicogroep. Waarom doen we het dan? Wat voor mij de doorslag gaf, was dat ik (heel fout) een goede echo wilde meemaken. De eerste echo was zo vluchtig verlopen, daar had ik amper iets van meegekregen. Het is een extra check waar ik de kans had om mijn kindje nog eens te zien. Ze kijken ook gelijk naar een heleboel andere zaken, zoals klopt het hartje, status van de hersenen, maag, blaas enz. Toch wel lekker zo’n check. De volgende echo is pas bij 20 weken en juist in die eerste weken wilde ik graag bevestiging. Ik heb de test zelfs afgewacht voordat ik op mijn werk vertelde dat ik zwanger was. Ik was 12 weken zwanger en dus de meest risicovolle weken voorbij. Toch, het allerleukste was dat ik het hartje zag kloppen en dat er beentjes en armpjes heen en weer bewogen.
Als de combinatietest een verhoogd risico aangeeft dan is er de optie om een vruchtwaterpunctie te doen. In Nederland wordt er best spannend gedaan over een vruchtwaterpunctie. Dit brengt namelijk risico’s met zich mee op een miskraam (0,5%). Dat klink superheftig. Ik heb gehoord dat in andere landen, zoals Spanje, deze test bij iedere zwangere wordt uitgevoerd. Deze test geeft daadwerkelijke uitslagen over het kindje, omdat ze het vruchtwater onderzoeken. Geen gemiddeldes of kansberekeningen. Er wordt dus nogal verschillend naar de risico’s gekeken.
Toen mijn moeder zwanger was, waren deze faciliteiten er helemaal niet. Na 9 maanden kwam er een baby uit en pas daarna wisten ze het geslacht en of het gezond was. Eigenlijk weet je nog steeds niet wat het uiteindelijk gaat worden. Natuurlijk wil ik ernstige aandoeningen voorkomen, maar er blijven nog een hoop onzekerheden over. Het kan blind zijn of met 6 jaar van de trap afvallen. Dus daar wil ik niet te veel over nadenken. Nu eerst maar genieten van de zwangerschap en dat het berekende risico, laag is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten